Sevgili mezunlar;
Metin Atamer Abimizin Talas Amerikan Ortaoku ile ilgili Hurriyet
gazetesinde cikan yazisi ektedir.
...
Yok Olan Bir Tarih
Osmanlı Devletinin en zengin dönemlerinde Fransa’ya verilen
Kapitülasyonlar içeriğinde eğitim konusu ve buna bağlı bir çok okulun,
başta Istanbul olmak üzere bir çok yerde açıldığını biliriz.
Istanbul’daki San ile başlayan bir çok okul, bu icazete bağlı olarak
kurulmuştur. Bu izin 240 adet okul açma izni olarak bilinir.
Osmanlı Devleti zayıflamaya başladığı 1700 lü senelerde Cezayirde,
Amerikan donanmasına ait bir kaç savaş gemisinin Osmanlı tarafından
el konulmasına karşılık mı bilmem, Amerika, Osmanlı hudutları içinde
400 okul açmak için icazet ister.
Bu icazet verilir amma 400 rakkamı olmaz. İlk inşaa edilen okul
Istanbul daki Robert Collage, Bebek koyuna hakim bir tepede yerleşir.
Bundan hemen sonra Kayseri TALAS Amerikan Orta Okulu takip eder ve
sırasıyla Tarsus, Gaziantep, Samsun, İzmir, Elazığ, Harput, ve
Merzifon gibi şehirlerde bu okullar açılmaya başlar.
Hatta bazılarında Klinik olarak halka sağlık hizmeti veren
birimlerinde oluşması bir ihtiyaçtan olsa gerek. Bu gün Gaziantep
Amerkan Hastahanesi de bu serinin bir devamıdır. Bunlardan Talas
köyünde 1889 senesinde yapılan Amerikan Orta Okulu’na bende yatılı
olarak 1953 senesinde başladım. Bundan 61 sene evvel bu okula
başladığımda daha 11 yaşında belki çocuk denecek yaşta idim. Bu okulda
ailelerden uzak 165 çocuk her sene okudu. 1968 senesinde bir nedenle
hayatiyetlerini sürdüremiyen okul idaresi okulu kapatma kararı aldı.
Bu okul eğitim verdiği süreç içinde Genç Türkiye ye bir çok lisan
bilen dinamik insan yetiştirdi.
Kimler yoktu ki :
Uluç Gürkan, Mete Akyol, Cengiz Çandar, Ahmet Leventoglu, Ayhan
Sicimoglu, Hazım Kantarcı, Korkmaz Haktanır, Sadi Çalışlar, Ali Nail
Kubalı, Oktar Ataman , Yalım Eralp, Türker İnanoğlu, Fevzi Vidinli ve
Engin Ünsal gibi Siyasiler, sanat dalında seçkin insanlar,
Gazeteciler, Dış Politikaya yön vermiş Sefirlerden tutunda,
Üniversitelerde eğitim veren Profösörler, Ordulara Komutan olan
Paşalar ve çok büyük Holdinglerde Şirket Karar Kişisi olarak görev
yapanlara varıncaya kadar insan yetiştirmiş bu güzide kurumun bu gün
geldiği yer ise, yıkılmaya mahkum olan 125 senelik taş binaya bakmaya
cesaretimiz yok. Hangi irade bu tarihi eseri yıkmaya karar verir,
anlamakta güçlük çekmekteyiz.
Mezunlar olarak bizim içimizin eridiği, resmine bile bakmaya cesaret
edemediğimiz bu güzide tarihi eseri yıkmanın, kimseye fayda vereceğini
düşünmemek gerekir. Aksi halde orayada mı bir Beyaz Şato olarak
Kayseri Belediye Sarayı düşünülmekte diye bir sözüm geldi, üzülerek
söyledim.
Metin Atamer
